Íslenska


Sagnbeyging orðsinsfnæsa
Tíð persóna
Nútíð ég fnæsi
þú fnæsir
hann fnæsir
við fnæsum
þið fnæsið
þeir fnæsa
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég fnæsti
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar  
Viðtengingarháttur ég fnæsi
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   fnæstu
Allar aðrar sagnbeygingar: fnæsa/sagnbeyging

Sagnorð

fnæsa; veik beyging

[1] vanþóknunarhljóð, hvæsa af reyði
[2| blása úr nösum, mest notað um hesta, frýsa
Orðsifjafræði
skylt t.d. fornenska fnesan 'hnerra, hósta'
Samheiti
[1] hnussa
[2] fnasa

Þýðingar

Tilvísun