Íslenska


Sagnbeyging orðsinshlæja
Tíð persóna
Nútíð ég hlæ
þú hlærð
hann hlær
við hlæjum
þið hlæið
þeir hlæja
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég hló
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   hlegið
Viðtengingarháttur ég hlæi
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   hlæðu
Allar aðrar sagnbeygingar: hlæja/sagnbeyging

Sagnorð

hlæja; sterk beyging

[1] [[]]

Þýðingar

Tilvísun

Hlæja er grein sem finna má á Wikipediu.
Icelandic Online Dictionary and Readings „hlæja