Íslenska


Sagnbeyging orðsinshátta
Tíð persóna
Nútíð ég hátta
þú háttar
hann háttar
við háttum
þið háttið
þeir hátta
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég háttaði
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   háttaður
Viðtengingarháttur ég hátti
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   háttaðu
Allar aðrar sagnbeygingar: hátta/sagnbeyging

Sagnorð

hátta; veik beyging

[1] klæða sig úr fötunum, oftast í merkingunni að fara upp í rúm til að sofa
[2] aðstæður, haga, eins og nú háttar til
Samheiti
[1] afklæða, strípa
Andheiti
[1] klæða

Orðtak

[1] fara í háttinn

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „hátta