Íslenska


Sagnbeyging orðsinshrækja
Tíð persóna
Nútíð ég hræki
þú hrækir
hann hrækir
við hrækjum
þið hrækið
þeir hrækja
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég hrækti
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   hrækt
Viðtengingarháttur ég hræki
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   hræktu
Allar aðrar sagnbeygingar: hrækja/sagnbeyging

Sagnorð

hrækja; sterk beyging

[1] spýta
Dæmi
[1] „65 Þá tóku sumir að hrækja á hann, þeir huldu andlit hans, slógu hann með hnefunum og sögðu við hann: "Spáðu!" Eins börðu þjónarnir hann.“ (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Biblían. Markúsarguðspjall. 14:65)

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „hrækja