hugna

2 breytingar í þessari útgáfu eru óyfirfarnar. Stöðuga útgáfan var skoðuð 26. apríl 2017.

Íslenska


Sagnbeyging orðsinshugna
Tíð persóna
Nútíð ég {{{ég-nútíð}}}
þú {{{þú-nútíð}}}
hann {{{hann-nútíð}}}
við {{{við-nútíð}}}
þið {{{þið-nútíð}}}
þeir {{{þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mér hugnar
þér hugnar
honum hugnar
okkur hugnar
ykkur hugnar
þeim hugnar
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mér hugnast
Þátíð ég {{{Þátíð}}}
Þátíð
(ópersónulegt)
mér hugnaði
Lýsingarháttur þátíðar   {{{Lýsingarháttur þátíðar}}}
Viðtengingarháttur ég {{{Viðtengingarháttur}}}
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mér {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   {{{Boðháttur}}}
Allar aðrar sagnbeygingar: hugna/sagnbeyging

Sagnorð

hugna; veik beyging, (ópersónuleg sögn sem tekur þágufall)

[1] einhverjum líkar eitthvað
[2] einhverjum hugnast eitthvað: eitthvað fellur einhverjum vel í geð

Þýðingar

Tilvísun