náma
Íslenska
Nafnorð
náma (kvenkyn); veik beyging
- [1] (námugröftur): skaft eða gryfju þar sem verðmæt efni eru grafin upp úr jörðu
- Undirheiti
- [1] demantanáma, gullnáma, járnnáma, kolanáma, koparnáma, saltnáma, silfurnáma
- Afleiddar merkingar
- [1] námagöng, námugröftur, námumaður, námurekstur
- Orðsifjafræði
- elstu dæmi frá 16. öld