romsa

Íslenska

Tíð	persóna
Sagnbeyging orðsins „romsa“
Nútíð	ég	romsa
	þú	romsar
	hann	romsar
	við	romsum
	þið	romsið
	þeir	romsa
Nútíð, miðmynd	ég	{{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð	það	{{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	það	{{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð	það	{{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur	það	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
	þig	{{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
	hann	{{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
	okkur	{{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
	ykkur	{{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
	þá	{{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð	ég	romsaði
Þátíð (ópersónulegt)	mig	{{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar		romsað
Viðtengingarháttur	ég	romsi
Viðtengingarháttur (ópersónulegt)	mig	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.		romsaðu
Allar aðrar sagnbeygingar: romsa/sagnbeyging

romsa; veik beyging

[1] þylja í belg og biðu, notað um langdregið og ákaft tal.

Hann romsaði um ævintýraferðir sínar erlendis.

Þótt hann romsi upp úr sér einhverjum staðreyndum þarf hann ekki að hafa rétt fyrir sér.

þýðingar