Íslenska


Sagnbeyging orðsinsskulu
Tíð persóna
Nútíð ég skal
þú skalt
hann skal
við skulum
þið skuluð
þeir skulu
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég -
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   -
Viðtengingarháttur ég skuli
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   -
Allar aðrar sagnbeygingar: skulu/sagnbeyging

Sagnorð

skulu; veik beyging

[1] eiga
[2] ætla
Orðsifjafræði
norræna
Dæmi
[1]
[2] «Eg skal gera þetta, Stína mín. Ég skal sitja hjá þér og halda um höndina á þér, þegar þú sefur.» (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Hækkandi stjarna, eftir Jón Trausta)

Þýðingar