Íslenska


Sagnbeyging orðsinssundla
Tíð persóna
Nútíð ég {{{ég-nútíð}}}
þú {{{þú-nútíð}}}
hann {{{hann-nútíð}}}
við {{{við-nútíð}}}
þið {{{þið-nútíð}}}
þeir {{{þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig sundlar
þig sundlar
hann sundlar
okkur sundlar
ykkur sundlar
þá sundlar
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég {{{Þátíð}}}
Þátíð
(ópersónulegt)
mig sundlaði
Lýsingarháttur þátíðar   {{{Lýsingarháttur þátíðar}}}
Viðtengingarháttur ég {{{Viðtengingarháttur}}}
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig sundli
Boðháttur et.   {{{Boðháttur}}}
Allar aðrar sagnbeygingar: sundla/sagnbeyging

Sagnorð

sundla; veik beyging, (ópersónuleg sögn sem tekur þolfall)

[1] einhver verður lofthræddur
Framburður
IPA: [sʏn.la] [sʏnd̥la]

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „sundla