vanta

Íslenska

Sagnbeyging orðsins „vanta“
Tíð	persóna
Nútíð	ég	{{{ég-nútíð}}}
	þú	{{{þú-nútíð}}}
	hann	{{{hann-nútíð}}}
	við	{{{við-nútíð}}}
	þið	{{{þið-nútíð}}}
	þeir	{{{þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	ég	{{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð	það	{{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd	það	{{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð	það	{{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur	það	{{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð (ópersónulegt)	mig	vantar
	þig	vantar
	hann	vantar
	okkur	vantar
	ykkur	vantar
	þá	vantar
Nútíð, miðmynd (ópersónulegt)	mig	{{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð	ég	{{{Þátíð}}}
Þátíð (ópersónulegt)	mig	vantaði
Lýsingarháttur þátíðar		vantað
Viðtengingarháttur	ég	{{{Viðtengingarháttur}}}
Viðtengingarháttur (ópersónulegt)	mig	vanti
Boðháttur et.		{{{Boðháttur}}}
Allar aðrar sagnbeygingar: vanta/sagnbeyging

Sagnorð

vanta; veik beyging, (ópersónuleg sögn sem tekur þolfall)

[1] skorta

[2] þurfa

Orðsifjafræði

norræna

Dæmi

[1] „Skýringarmynd af þurri rýrnun, hér sést afmarkað svæði á litþekjunni þar vantar litþekju og æðar í æðuhimnu eru sjáanlegar.“ (Læknablaðið.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Læknablaðið.is: Aldursbundin hrörnun í augnbotnum)

[2] „Þú getur ekki, Án. Þú getur ekki lánað af því þig vantar viljann og þá er nóg.“ (Snerpa.isWikiorðabók:Bókmenntaskrá#Snerpa.is: Þjóðólfsþáttur, eftir Þorgils gjallanda)

Þýðingar

[breyta]

 þýðingar

enska: to lack [1] (en), to need [2] (en)

spænska: to faltar [1,2] (es) tékkneska: postrádat [1] (cs), potřebovat [2] (cs) þýska: mangeln [1] (de), fehlen [1,2] (de)