Íslenska


Sagnbeyging orðsinskunna
Tíð persóna
Nútíð ég kann
þú kannt
hann kann
við kunnum
þið kunnið
þeir kunna
Nútíð, miðmynd ég {{{ég-nútíð-miðmynd}}}
Nútíð það {{{ópersónulegt-það-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd það {{{ópersónulegt-það-miðmynd}}}
Þátíð það {{{Þátíð-ópersónulegt-það}}}
Viðtengingarháttur það {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt-það}}}
Nútíð
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-nútíð}}}
þig {{{ópersónulegt-þú-nútíð}}}
hann {{{ópersónulegt-hann-nútíð}}}
okkur {{{ópersónulegt-við-nútíð}}}
ykkur {{{ópersónulegt-þið-nútíð}}}
þá {{{ópersónulegt-þeir-nútíð}}}
Nútíð, miðmynd
(ópersónulegt)
mig {{{ópersónulegt-ég-miðmynd}}}
Þátíð ég kunni
Þátíð
(ópersónulegt)
mig {{{Þátíð-ópersónulegt}}}
Lýsingarháttur þátíðar   kunnað
Viðtengingarháttur ég kunni
Viðtengingarháttur
(ópersónulegt)
mig {{{Viðtengingarháttur-ópersónulegt}}}
Boðháttur et.   -
Allar aðrar sagnbeygingar: kunna/sagnbeyging

Sagnorð

kunna; sterk beyging

[1] vita, þekkja (+þf.)
[2] geta eitthvað
Orðtök, orðasambönd
[1] kunna að (gera eitthvað)
[1] kunna á eitthvað (t.d. kunna á bíl)
[1] kunna eitthvað utan að (kunna eitthvað utan bókar)
[1] kunna skil á einhverju
[1] kunna við eitthvað (þykja eitthvað)
[2] kunna einhverju vel/ kunna einhverju illa
[2] kunna einhverjum þakkir fyrir eitthvað (vera þakklátur)
[2] kunna sér hóf
[2] kunna sér ekki læti
[2] kunna sig vel (vera kurteis)
Dæmi
[1] „Kanntu (=kannt þú) brauð að baka? - Já, það kann ég.“ (internettilvitnun)

Þýðingar

Tilvísun

Icelandic Online Dictionary and Readings „kunna



Sænska


Germynd (aktiv) Þolmynd (passiv)
Nafnháttur (infinitiv) kunna
Nútíð (presens) kan
Þátíð (preteritum) kunde
Sagnbót (supinum) kunnat
Boðháttur (imperativ)
Lýsingarháttur nútíðar (presens particip) kunnande
kunnandes
Lýsingarháttur þátíðar (perfekt particip)

Sagnorð

kunna

[1] kunna
Afleiddar merkingar
kunngöra, kunnig, kunskap, förkunna
Tilvísun

Svenska Akademiens Ordbok „kunna
Svenska Akademiens ordlista över svenska språket „kunna