sérhljóð

Íslenska

Nafnorð

sérhljóð (hvorugkyn); sterk beyging

[1] málfræði: Sérhljóð nefnast þau málhljóð sem eru mynduð án þess að þrengt sé verulega að loftstraumnum út um talfærin eða lokað fyrir hann.

Andheiti

[1] samhljóð

Yfirheiti

[1] málhljóð

Undirheiti

[1] einhljóð, tvíhljóð

Dæmi

[1] Sérhljóð skiptast í einhljóð og tvíhljóð eftir því hvort hljóðgildið helst nokkurn veginn stöðugt gegnum allt málhljóðið (einhljóð) eða hvort það breytist „á miðri leið“ (tvíhljóð). Í íslensku eru talin átta einhljóð (oftast táknuð með bókstöfunum a, e, i, í, o, u, ú, ö) og auk þeirra a.m.k. fimm tvíhljóð (oftast táknuð með ei (ey), æ, au, á, ó).

Þýðingar

[breyta]

þýðingar

spænska: vocal ^(es)
þýska: Selbstlaut ^(de), Vokal ^(de)

Tilvísun

„Sérhljóð“ er grein sem finna má á Wikipediu.
Icelandic Online Dictionary and Readings „sérhljóð “

Fallbeyging orðsins „sérhljóð“
	Eintala		Fleirtala
	án greinis	með greini	án greinis	með greini
Nefnifall	sérhljóð	sérhljóðið	sérhljóð	sérhljóðin
Þolfall	sérhljóð	sérhljóðið	sérhljóð	sérhljóðin
Þágufall	sérhljóði	sérhljóðinu	sérhljóðum	sérhljóðunum
Eignarfall	sérhljóðs	sérhljóðsins	sérhljóða	sérhljóðanna

Önnur orð með sömu fallbeygingu