hundur
Íslenska
Nafnorð
hundur (karlkyn); sterk beyging
- [1] spendýr af ætt rándýra, hundaætt (latína: Canidae); oft kallaðir gælunöfnum eins og seppi eða voffi.
- [2] fýla - að einhver fari í fýlu; það hljóp í hana hundur (hún fór í fýlu).
- [3] spilaleikur; að spila hund.
- [4] rauðir hundar; veiru sjúkdómur.
- [5] skammyrði; hundurinn þinn (óþokkinn þinn).
- Framburður
hundur | flytja niður ›››
- Andheiti
- [1] kvendýr: tík
- Málshættir
- [1] þar liggur hundurinn grafinn; þegar bent er á raunverulega orsök einhvers.
- Sjá einnig, samanber
- Dæmi
- [1] Hundaætt tilheyra dýr eins og sjakalar, úlfar og dingóhundar. En þegar almennt er talað um hunda er talað um tamda hunda (latína: Canis familiaris), en þeir eru eitt af elstu húsdýrum mannsins.
Þýðingar
[breyta]
þýðingar
|
|
- Tilvísun
„Hundur“ er grein sem finna má á Wikipediu.
Icelandic Online Dictionary and Readings „hundur “
Færeyska
Nafnorð
hundur (karlkyn)
- [1] hundur